Cancelled...

Vandaag zouden we gaan parapenten!!! Met Bregje en Myrte had ik een parapentvlucht geboekt in de buurt van Chincero, een dorp in the sacred valley. We gingen er met een taxi heen en er werd ons uitgelegd wat de bedoeling was en daarna was het wachten op de wind. Bregje zou als eerste vertrekken dus die werd in een tuigje gehezen met een noodparachute op haar rug. Er werden stokjes met lintjes wc-papier neergezet om te kunnen zien waar de wind vandaan kwam. Na ongeveer 2,5 uur wachten op de wind zijn we naar chincero teruggereden om daar te lunchen en in de middag terug te komen. Onze gids Leo verwachtte meer wind in de middag. Na een vieze soep zijn we terug naar boven gereden met het busje. Het begon halverwege te regenen en de bomen gingen redelijk goed heen en weer... Er was inderdaad wind gekomen. Bovenop de berg bleven we even wachten in het busje totdat het zou stoppen met regenen. Na een half uurtje stopte het inderdaad met regenen en ging het hagelen en onweren.... Er stonden nog peruanen van de organisatie buiten onder de klep van de achterbak...de rest van het busje was volgepropt met parapents en mensen. Om half 4 besloten we dan toch maar terug naar Cusco te rijden, want dit ging niet meer lukken. De weg naar de top van de berg was echter geen verharde weg (wat verwacht je ook anders in Peru). Drie peruanen moesten de bus duwen en de wegslippende modder belandde op hun broek. Al slippend, glijdend en hobbelend bereikten we uiteindelijk wel de verharde weg, godzijdank....

Dat was me wel weer een avontuurtje...maar niet het avontuur waar we naar uit hadden gekeken deze week. Misschien kunnen Bregje en ik een tweede poging wagen in Arequipa volgende week.

Omdat ik deze week ook weer veel gefeest heb, nog maar wat party foto´s gevonden op de site van een vriend van me (www.enriqueberrocal.tk)



Ik, Enrique, Ernesto en Annette in Indigo, onze woensdagavondbar waar alle vrijwilligers en studenten spaans wekelijks naar toe komen.




Ik en Enrique





Partypeople in Mythology, met de klok mee na mij: Enrique, Paula, Lenneke, Ernesto, Sebastiaan en Bregje


Jamil en Sally

Lenneke, Paula, Bregje en ik dansen op de bar in Mythology. Waarom? Geen flauw idee, heeft vast iets te maken met de goeie Cuba Libre´s

Ik en Gerke bij Gerke en Annette thuis toen we daar pannekoeken hadden gebakken.

Dat was ´m weer! Allemaal bedankt voor de leuke reacties op mn vorige berichtjes!!!

Een relaxed weekendje

Dit was eens een lekker weekendje gewoon in Cusco, zonder uren in de bus, zonder volgepropte dagrugzak, zonder muggenspray en zonder honderden foto´s. Maar ik heb me ook in Cusco weer prima vermaakt dit weekend. Vrijdagavond ben ik uit eten geweest met Gerke en Annette in een klein restaurantje met goedkoop en lekker eten. Daarna gingen we naar de opening van The Muse. The Muse is een cafe wat eerst naast onze school zat, maar nu is verhuisd naar een groter pand. Het is een heel kleurrijk lounge cafe met lekkere smoothies en cocktails. We waren met ongeveer 15 studenten van onze school, dus dat was erg gezellig. Zaterdag zijn we naar het Oktoberfest geweest... Ja ja, de cusqueñanen besloten dit jaar dat ze een echt Oktoberfest gingen vieren om het biermerk van Cusco, Cusqueña, te promoten. Er waren echte duitse muzikanten die de hele avond Duitse liedjes zongen, speelden en jodelden.

Er was ook braadworst, sauerkraut en kartoffelnsalad. Zelfs de entreekaartjes waren in het Duits. Het was er echter super koud, dus na twee uurtjes hadden ik en wat andere niet-Duitsers het wel weer gezien daar en namen we een taxi naar Mythology, onze favoriete discotheek. Daar was het heerlijk warm en zijn we heerlijk uit ons dak gegaan. Zelfs gedanst op de bar...

Zondag ben ik met twee duitse, twee nederlandse en een peruaan naar een voetbalwedstrijd geweest hier in Cusco. Het stadion zat niet zo vol als we verwacht hadden, maar er was wel een grote drumband die veel lawaai produceerde. Verder waren de toeschouwers een stuk minder uitbundig dan in Nederland. Wij klapten ongeveer het langst wanneer er gescoord werd. Eindstand 4-1 voor Cusco.

De supporters van the sport boys (de spelers in het roze) waren echt met weinig...

Verder heb ik gister wat foto´s gemaakt van mijn buurtje en mijn appartement. Het oranje/bruin met witte appartement, met het papiertje op de deur, op de derde foto is van mij, dus nu weten jullie waar ik woon ;)

Lago Titicaca

Zo, dat was me weer een avontuurlijk weekendje! Donderdag vroegen twee vriendinnen of ik en Sebastiaan mee wilden naar Puno met de bus. Puno is een peruaans stadje aan het Titicacameer. Zaterdag om 12 uur vertrok onze bus voor een rit van 7,5 uur naar Puno, 15 soles, 3.50 euro. Daar aangekomen zijn we eerst lekker wat gaan eten in een restaurantje uit de Lonely Planet en daarna zijn we met de taxi naar ons hostel gegaan. In ons hostel konden we een eilandentour boeken, dus we konden de volgende ochtend meteen het meer op met de boot. Op de boot was het redelijk fris, maar heerlijk zonnig! We waren achteraf ook allemaal verbrand...
Met een groep van ongeveer 20 man vaarden we naar de drijvende eilanden. Deze eilanden zijn van riet gemaakt en er leven families in huizen van riet. De eilanden waren erg touristisch maar wel interessant om te bezoeken! We kregen daar uitleg over het leven van deze mensen en de gids vertelde onder andere dat de eilanden eerst veel verder van Puno vandaan lagen, maar dat ze de eilanden voor de toeristen verplaatst hebben, zodat het in plaats van 2 uur varen nog maar 20 minuten varen is!

Na ons bezoek aan deze eilanden vaarden we naar Isla Armantani, een echt eiland. Op dit eiland kreeg ieder tweetal een gezin waarbij we gingen lunchen, avondeten en slapen. De meeste gezinnen spraken alleen Quechua (de taal van de inlanders), maar konden wel een paar woordjes Spaans. Ik ging met Sebastiaan naar het huis van Norma. Het huis was klein, met een kleine keuken zonder elektriciteit. De wc was in een klein hokje in de tuin. Sebas en ik mochten helpen met het schillen van de aardappels, waarna we lekker konden eten daar. Het gezin at op de grond, maar wij hadden een tafel met een bankje. Na het eten was er een voetbalwedstrijd met onze tourgroep tegen de eilanders. Lake Titicaca ligt op 3800 meter, dus een beetje rennen is daar een stuk uitputtender dan thuis. Mijn taak was dan ook het schieten van mooie actiefotos ;)

Na de wedstrijd (met Sebas als topscoorder) gingen we de top van het eiland beklimmen om daar de zonsondergang te zien.

Daarna aten we weer bij ons gastgezin en we werden daar aangekleed in typische klederdracht van het eiland! Er was namelijk een dansfeest waar iedereen met zijn gastmoeder naartoe ging. Na twee uurtjes volksdansen hadden we het daar ook echt wel gezien en konden we lekker gaan slapen. De volgende ochtend gingen we naar een tweede eiland waar we ook de top gingen beklimmen en een lekkere lunch hadden met uitzicht over het meer.

Aan het eind van de middag konden we met onze 15 sol bus weer terug naar Cusco.

Junge trail to machu picchu

Het is weer tijd voor een verhaal met plaatjes! Afgelopen weekend ben ik met 9 vrienden en vriendinnen naar Machu Picchu geweest. We moesten om half 8 verzamelen op Plaza de Armas waar we werden opgehaald met een tourbusje met mountainbikes erbovenop. We reden ongeveer 3 uur door de bergen totdat we hier ariveerden.

We zouden ongeveer 5 uur afdalen totdat we in santa maria waren. Er waren wat opstartproblemen met de fietsen, want sommigen hadden een zachte band, een ketting die er steeds afviel of klemraakte of een zadel wat steeds naar beneden zakte...maar na een half uur sleutelen was bijna iedereen min of meer tevreden met zijn fiets en konden we vertrekken.

Eerst een uurtje over een mooie brede asfaltweg, tijd om om je heen te kijken en wat te kletsen met elkaar. Maar al gauw ging de weg over in een soort onverharde kiezel/zandweg. Dat was in elk geval een stuk avontuurlijker. We hadden echt een enorm tempo en haalden onze gids regelmatig in. Het busje dat achter ons reed voor eventuele problemen kon ons niet eens bijhouden. We lieten enorme stofwolken achter en vlogen soms door de lucht door onopgemerkte kuilen of hobbels in de weg. Maar de enige die onderweg gevallen is, was de gids. De omgeving werd steeds mooier en mooier omdat we steeds lager kwamen en het steeds tropischer werd (ook meer muggen, dat dan weer wel).

Uiteindelijk hebben we 80 kilometer gereden en meter afgedaald! Ik had zelfs last van de druk in mijn oren na die enorme afdaling. Aan het eind van de middag kwamen we aan in santa maria waar we met zijn allen gingen eten en we een meisjes en een jongens slaapkamer hadden. Iedereen was doodmoe, dus na een paar biertjes, rijst met kip en patat (en omelet voor de vega´s) en een koude douche dook iedereen op tijd zijn bed in. De volgende ochtend vroeg weer aan het ontbijt met coca thee en broodjes jam. Het zou een zware dag worden met veel klimmen en veel uren lopen. Gelukkig scheen de zon niet echt, want het was al ontzettend warm zonder zon.

We liepen over prachtige paadjes met mooi uitzicht, onder de bananenbomen, over steile smalle trappetjes en we moesten een paar keer de rivier oversteken.

De eerste brug was van hout en wiebelde als je eroverheen liep. Ook ontbraken er af en toe planken waardoor je een grote stap moest zetten over een gat waardoorheen je de kolkende rivier 15 meter onder je kon zien stromen.

De tweede oversteek was een soort kabel waaraan een bakje hing waar je met zijn tweeen in kon zitten. We hadden twee groepsleden met een beetje hoogtevrees, dus die hebben hun angsten overwonnen. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij de warmwaterbron van santa teresa. We verwachtten een klein poeltje waar we misschien net met z´n tienen in zouden passen, maar kwamen terecht in een soort tropisch zwemparadijs maar dan echt. Het was een groot bad met natuurlijk warm water wat uit de berg kwam zetten. Het water was kraakhelder en het was echt heeeerlijk om jezelf daar na een dag fietsen en een dag lopen in onder te dompelen. We hadden uitzicht op de prachtige bergen rondom ons en we hebben daar in liggen weken tot het donker was. Onze gids had een taxibusje geregeld die ons voor minder dan een euro per persoon door het donker naar ons hostel bracht. Dit keer was het hostel wat minder netjes en minder goed geregeld dan het vorige, maar dat was niet echt een probleem. Dan maar zonder douche de bergen weer in!

De derde dag begon met een heerlijk ontbijt van pannekoek met banaan en chocola. Maar de wandeling was wat saaier dan de vorige dagen. Eerst liepen we een heel stuk over een brede onverharde weg, totdat we gingen lunchen in een restaurantje naast het spoor wat naar Aguas Calientes liep. Lekkere spaghetti voor iedereen en een ijsje toe. De tweede helft van de wandeling liep over het treinspoor en duurde 3 uur. De omgeving was erg mooi, maar 3 uur stappen van de ene biels naar de andere is toch wel erg vermoeiend. Aan het eind van de middag kwamen we doodmoe aan in Aguas Calientes, een toeristisch dorp met luxe hotels en restaurants en veel pizzeria´s. Dit dorp is het beginpunt voor het bezoek aan Machu Picchu. Ook hier heb je warmwaterbronnen (zoals de naam van het dorp al zegt) maar deze zijn veel drukker en daardoor viezer dan die van santa theresa. Dit keer was ons hostel onwijs luxe! Ik deelde een kamer met Bregje en we hadden onze eigen schone nieuwe badkamer met warme douche! Dat was een heerlijk welkom na drie dagen hard werken. s´Avonds weer op tijd gaan slapen, want we moesten de volgende ochtend om 3 uur op voor het ontbijt. Toen onze wekker die nacht ging hoorden we een onhelspelend gekletter van water buiten en jahoor, het plensde! Na wat spoedberaad en een ontbijtje besloten we het er toch op te wagen en werden de poncho´s uit de tassen geplukt, de koplampen op de voorhoofden gezet en daar gingen we, door het pikkedonker! We moesten stenen trappetjes beklimmen en er waren twee honden uit Aguas Calientes die ons de hele weg volgden. Na een half uurtje klimmen waren we van binnen uit net zo nat als van buitenaf, natuurlijk superwarm in zo´n niet ademende poncho. Halverwege onze klim werd het licht, maar het bleef bewolkt en regenachtig. Eenmaal bovenaan vonden we daar onze speciale gids die ons uitleg ging geven over Machu Picchu. We moesten echter een half uur wachten tot het open ging en in die tijd hadden we het ontzettend koud gekregen. We stonden verkleumd te luisteren naar een gids die redelijk onverstaanbaar Engels praatte. Na de uitleg van de gids besloten Sebastiaan en ik om Waynu Picchu te beklimmen ondanks het slechte zicht. Waynu Picchu is een hoge bergtop naast Machu Picchu waarvandaan je een mooi uitzicht kunt hebben op Machu Picchu. Het was een half uur in een stevig tempo omhoog met alleen maar wolken om ons heen. Maar toen we eindelijk op de top waren, trok het open en hadden we onwijs mooi uitzicht op machu picchu en op de enorm indrukwekkende bergen eromheen.

Daarna met de trein en de bus weer terug naar huis...

Nu al 4 weken hier!

Vorige week vrijdag heb ik met Rein twee kerken bezocht in Cusco. Ze houden hier enorm van goud en de kerken zijn gebouwd op de fundamenten van oude Incapaleizen. Er hangen veel schilderijen in de kerken van locale kunstenaars, waardoor de bijbelse afbeeldingen ook elementen bevatten van de andes cultuur. Hier in de andes heb je bijvoorbeeld een bepaald soort rood bloemetje wat in sommige schilderijen, maar ook in de gouden altaren, terugkomt. Ook hangt er in de cathedraal een schilderij van het laatste avondmaal, waarbij Jezus een geroosterde cavia (cuy) op zijn bord heeft en een maisdrankje drinkt (ook een typisch peruaanse lekkernij).
Hier zie je een van de enorme gouden altaren.

Zaterdag zijn we met heel veel leerlingen van onze school naar caicai geweest. Caicai is een klein dorpje in de bergen, ongeveer een uurtje rijden met de bus van Cusco. Het dorpje heeft een school, een kerk, een hoofdstraatje en een project voor de arme kinderen uit caicai en de omgeving. Dit project hoort bij onze school en op het moment werken daar een aantal vrijwilligers. Op zaterdag zijn er echter geen kinderen daar en mochten wij daar barbecuen.
Eerst hebben we een beetje door het dorpje gewandeld en langs de rivier en daarna Hints gespeeld op het terrein van het project. Daarna lekker gegeten en het hoofd van onze school was gul met het schenken van cerveza en vino.

Sinds vrijdag heb ik een Nederlands huisgenootje in mijn familie, dus dat is heel gezellig. Nu kunnen we samen naar school lopen en samen met de taxi naar huis gaan na het uitgaan. En voor haar is het ook makkelijk, omdat ik de eerste dagen tolk voor haar kan spelen. Na dit weekend verhuis ik echter naar een apartement, dus dan is ze alleen in het gezin. Dan moet ik weer voor mezelf gaan zorgen en zal ik niet meer zo heerlijk, veel en gezond lunchen als nu!

Als prachtige afsluiting deze foto van een halo! Die zagen Bregje en ik toen we op plaza de Armas waren.