Back home

Ja, daar ben ik dan weer... Terug in Holland. Gek hoor, dat had ik van te voren niet kunnen bedenken, dat het zo raar is om zo'n land gedag te zeggen als je er 3,5 maand geweest bent. Het is vooral moeilijk om Cusco en alle mensen die ik daar heb leren kennen achter te laten, misschien voorgoed, misschien niet. Voorlopig is het weer tijd om geld te verdienen in plaats van uit te geven. Het is weer tijd voor fietsen in de regen, stroopwafels en thee, solliciteren, warm water uit de kraan, Hollandse muziek op de radio, 'reizen' van leiden naar voorburg met de ns, kerst met familie, stille straten, rustig verkeer en mijn eigen spullen in de buurt. De tijd van feesten en luieren is voorbij. Niet meer banjeren door de drukke cusqueense straatjes, zonnen op plaza de armas, lunchen met broodjes avocado, feesten met vrienden zonder zorgen en knuffelen met mooie kindjes. Ik zal de reis mijn leven lang niet vergeten, ik heb ontzettend veel geleerd en heb geen seconde spijt gehad! Bedankt voor al jullie leuke reacties en mailtjes en bedankt voor het enorme welkomscomité op Schiphol!

Muyuna en Mariposario

We hebben de 5 dagen jungle overleefd en zijn door niks anders gebeten dan door musquitos, maar wel allerlei gevaarlijke beesten gezien :)

We moesten eerst 3 uur met de speedboot 140 km afleggen vanaf Iquitos. Toen kwamen we aan op een prachtige plek aan de Rio Yanayacu. Muyuna is de naam van de jungle lodge waar we 4 nachten hadden geboekt. We kregen een eigen bungalow, mooi van hout met muskietennet als raam en een balkon met hangmatten.

Er was ook een grote eetzaal waar we ontbijt, lunch en avondeten kregen geserveerd in de vorm van een lopend buffet. Volle schalen met heerlijk eten!

We gingen soms voor het ontbijt al op trip met de boot, omdat er dan veel dieren actief zijn. Na het ontbijt altijd een trip met de boot tot het lunchtijd is. Een keer hebben we (of nahja, de rest) pirañas gevangen voor de lunch. Een andere keer hebben we de wortels van de yucca plant uit de grond getrokken, die smaken als een soort aardappels, erg lekker. ´s Middags gingen we meestal hiken met kaplaarzen en veel kleren tegen de muggen. Na het eten was het weer tijd voor een nachttrip, met een groot zoeklicht op zoek naar kaaimannen, tarantula´s en kikkertjes.

Onze gids die hier de uit het water gegrepen baby-kaaiman vasthoud, heette Moises en was echt geweldig. Hij was zo goed in dieren spotten! gecamoufleerde beesten op een afstand van tientallen meters en kon alle dierengeluiden perfect na doen. Als hij een speciale vogel zocht, deed hij het geluid van de vogel na en als er dan zo´n vogel in de buurt was dan reageerde die vogel en wist de gids waar ´ie was. Op een ochtend waren we aan het varen over de Rio de Yanacayu en zag de gids ineens een luiaard naar beneden klimmen. De luiaard leeft hoog in de bomen en gaat één keer in de week helemaal naar beneden (voor een langzame luiaard is dat best een opgave) om te poepen op de grond... Dus van deze speciale gelegenheid waren wij getuigen! De gids klom aan wal en kon hem zo uit de boom halen en meenemen naar de boot. De luiaard is namelijk een van de meest vriendelijke dieren en heeft totaal geen verdedigingsmechanisme.

Wat een vreselijk schattig beest! Hij was helemaal nat van de tropische buien van die nacht ervoor, maar glimlachte alsof ´ie het gelukkigste wezen op aarde was. Verder hebben we een heleboel aapjes gezien. Soms van heeeel ver weg en soms wat dichterbij als we heel stilletjes aan het hiken waren. Echt prachtig om al die dieren in hun eigen omgeving te zien, in plaats van in de dierentuin.

Vandaag zijn we wel in een soort dierentuin geweest, maar dan een zonder hekken. Het was een vlindertuin met daarbij een soort opvangplek voor dieren die mensen hadden gekocht als huisdier of die de douane uit tassen hebben gevist op het vliegveld. Er leven apen, papegaaien, krokodillen, een miereneter, een schildpad, een jaguar (wel achter tralies) en een tapir. De apen blijven daar omdat ze er eten krijgen en niet hebben geleerd voor zichzelf te zorgen in de jungle.

De apen waren heel brutaal en sommige probeerden je te beroven van je camera of schoenveters. Er was er ook een die van vlooien hield...

Leuk om de dieren nog eens van heel dichtbij te zien!

Nog 1 dag in Iquitos en dan ga ik richting Cusco! Bedankt voor het lezen en bedankt voor de leuke reacties!

I´m Jane, are you Tarzan?

Jaaa ik ben in Iquitos, we hebben de spannende trip overleefd!

Eerst zijn we van Trujilo naar Tarapoto gegaan met de bus. Dat deel was niet zo spannend want we hadden onszelf de luxe toebedeeld van een VIP plaats in de bus, met heerlijke zachte stoelen en een stewardess. Eenmaal in Tarapoto aangekomen, moesten we vervoer regelen naar Yurimaguas, waarvandaan de boten vertrekken.

We werden door een taxichauffeur in een tuktuk naar een bedrijf gebracht die ons met luxe stationwagons naar Yurimaguas zou rijden. Ook weer goed geregeld. We moesten onzelf nog wel een paar uur vermaken in Tarapoto voordat de auto zou vertrekken, dus namen we maar weer een tuktuk naar één van de watervallen in de buurt.

Helaas waren we onze bikini vergeten want er waren een heleboel peruanen een verfrissende duik aan het nemen in het poeltje onder de waterval.

De autotocht was toch wel wat spannender dan verwacht, want we reden over een enorm slingerende bergweg en de chauffeur hield van hard rijden, bumperkleven en inhalen in bochten...

´s Avonds kwamen we aan in Yurimaguas en werden we naar ons hotel gebracht wat tot onze verrassing een zwembad had :D och och wat hebben we het toch zwaar als backpackers...

De volgende ochtend zijn we naar de haven gelopen om een boot te zoeken die ons naar Iquitos zou brengen. Eerst liepen we langs kleine haventjes tussen rieten huisjes waar mensen bananen en andere levensmiddelen aan het laden en lossen waren op kleine bootjes. Erg gaaf om te zien.

Aan het eind van het straatje vonden we de grote haven met een enorme boot, waar we meteen een kijkje op mochten nemen. We kregen een hangmat te huur en een plaatsje op het bovenste, meest veilige dek. De boot zou de volgende dag om 12 uur vertrekken en dan moesten we er om 10 uur zijn. De volgende dag bleek echter dat de boot een dagje later vertrok. We mochten echter wel al die nacht overnachten op de boot in een hangmat. In totaal was het twee dagen varen en er was goed eten op de boot en veel schaduw en een schattig, maar erg brutaal jongetje die de hele tijd met ons wou spelen en kletsen. Hij vond vooral Bregje erg interessant, maar Bregje was juist heel erg verdiept in haar veelste dikke boek ;)

Vandaag hebben een jungle lodge geboekt voor 5 dagen. De lodge is 140 km van Iquitos vandaan en we gaan daar elke dag dagtripjes doen om dieren en mooie bloemen te zien. Ik heb vandaag ook vluchttickets geboekt van Iquitos naar Lima, Lima naar Cusco en Cusco naar Lima. Ja ja, ik ga nog lekker twee weekjes partyen in Cusco voor ik naar het koude Holland terugkom.

Inmiddels alweer zo veel meegemaakt, bijna teveel om op te schrijven. Maar ik zal toch een poging wagen. Vanuit Cusco zijn Bregje en ik eerst naar Arequipa vertrokken. Arequipa is na Lima de grootste stad van Peru en is een stuk moderner dan Cusco. Ook is het een stuk minder toeristisch, wat ervoor zorgt dat we een stuk meer werden nagekeken met onze blonde haren. Op de eerste dag hebben we een klooster bezocht en een museum. Het klooster was ontzettend mooi, vooral vanwege de prachtige kleuren.

Ik zou daar best een tijdje non kunnen zijn. Er is namelijk ook een prachtig restaurantje met een tuin die me deed denken aan de tuin van mijn oma Overvliet, vooral door de geuren van de bloemen.

´s Middags zijn we naar het museum met het ijsprinsesje geweest. Heel indrukwekkend! Juanita is een meisje van ongeveer 12 jaar dat 500 jaar geleden hoog op een berg geofferd werd aan de goden. Ze is daarna heel snel onder het ijs bedolven en in 1996 is zij gevonden door Johan Reinhard. Haar haar en huid is nog intact en haar kleren ook. Heel bijzonder om te zien!

De dag erna zijn we aan de Colca Canyon trek begonnen. Een driedaagse tocht door de diepste canyon van de wereld. Er leven ook condors in deze canyon, dus die hebben we veel gespot en op de foto gezet. Maar allemaal te ver weg om echt indruk te maken...

De tweede avond sliepen we in ´het paradijs´ waar een aantal lodges met zwembaden zijn. Prachtige plek!

Dit was onze groep: Daniel en Stella uit Denemarken, Rosalinde en Bregje uit Nederland, Melanie uit de US en Victor, onze gids.

Na de colca canyon zijn we naar Nazca gegaan om de geheimzinnige nazcalijnen te bekijken. (google maar) Gewoon vanuit een uitzichttoren want we vonden een vliegtuigje te duur.

Dezelfde ochtend nog vertrokken naar Pisco, een klein dorpje aan de kust. De hele kust van Peru is woestijnachtig en het is heel bijzonder om te zien dat er daar buiten de dorpen mensen leven met eigenlijk helemaal niets. Alleen een huisje van riet, een fiets en een hond...

Pisco zelf is niet zo bijzonder omdat het vorig jaar getroffen is door een aardbeving, waardoor het hele dorp er uitziet alsof het de oorlog overleeft heeft. We zijn die avond nog uitgeweest met twee Peruanen in een hele grote, niet in verhouding staande tot het dorpje, discotheek.

De volgende ochtend hebben we de eilanden tour gedaan bij Palagras. De Islas Ballestas worden ook wel de poor-man´s Galapagos genoemd omdat je hier voor weinig geld ook zeeleeuwen, pinguins en pelikanen kan zien. Was heel mooi!

´s Nachts zijn we met de bus naar Lima gereden om Femke weer te zien, die we hadden leren kennen in Cusco en die nu in Lima in het ziekenhuis werkte. We sliepen in een heel leuk hostel in Miraflores, de hippe wijk van Lima. We hebben daar een beetje geshopt en taart gegeten met uitzicht over de zee...heel vervelend.

Na twee dagen zijn we met zn drieen naar Huaraz vertrokken. Huaraz is een stad in de Andes. Het bergmassief heet hier Corderilla Blanca omdat er zoveel witte toppen zijn, ontzettend mooie gletsjers! Hier hebben we eerst een dagtripje gemaakt naar een ruine uit de tijd voor de Inca´s. En de dag erna zijn we begonnen aan de 4daagse Santa Cruz trek. Dit is een bekende wandeltocht door de Corderilla Blanca, ontzettend gaaf en indrukwekkend! De eerste dag moesten we omhoog lopen van 3600 meter naar 3800 meter om daar te overnachten. Dag twee was het zwaarst want toen moesten we van 3800 meter naar 4750 meter klimmen en vanaf daar weer afdalen naar 4200 meter. Op 4750 meter voel je echt heel erg de hoogte. Je raakt heel snel buiten adem en voelt je een beetje duizelig. De derde en vierde dag waren wat makkelijker omdat het vooral afdalen was. Onze groep bestond uit Bregje, Femke, Grant (een Schot), Chris (een Amerikaan), Anna (een Noorse), onze gids Erik, 2 ezels en 2 muilezels, een ezeldrijver en zijn zoontje. De ezeldrijver zette elke keer onze tenten op voordat wij aankwamen en zorgde samen met zijn zoon en met Erik voor het avondeten. ´s Nachts was het onwijs koud in de tenten, we sliepen in onze kleren in hele goede slaapzakken, maar helaas op hele dunne slechte matjes...rugpijn...

Ik schrijf een andere keer misschien nog wel verder...nu geen tijd meer.

Adios!

Remar

Inmiddels in Arequipa en al heel wat foto´s geschoten hier, maar ik wil jullie toch eerst wat laten zien van ´mijn´ kindjes in Remar, de plek waar ik 4 weken vrijwilligerswerk gedaan heb. Er woonden daar ongeveer 25 kinderen met 2 tienermoeders. De meeste kinderen gaan ´s ochtends naar school en ´s middags zijn ze in het project en komen er leraressen om de kinderen te helpen met huiswerk maken. Paula, Sally en ik speelden met de kinderen die geen huiswerk hadden of die hun huiswerk af hadden. We kleurden kleurplaten, verfden, maakten knutselwerkjes en speelden spelletjes zoals jenga, domino en twister. We hadden die spelletjes zelf gekocht omdat er bijna niks is op het project.

Dit is Belen, het jongste meisje van het project. Ze is echt een schatje, maar kon nog niet praten en was nog niet zindelijk. Haar moeder is bijna de hele dag op school en kijkt ´s middags ook bijna niet naar haar om. De andere kinderen zorgen een beetje voor haar.

Dit is Naylus, een meisje met het syndroom van Down. Ze wordt veel gepest door de andere kinderen, maar is zelf ook geen schatje. Er wordt veel aan elkaars haar getrokken en er worden spullen van elkaar afgepakt. We moesten dan ook vaak zeggen: Deja (stop), No pelean (niet vechten), Compartan (samen delen), Jugen juntos (speel samen) en Sea amable (wees lief).

Hier zie je Fabiola en William, twee favorietjes. En ze spelen domino wat gekocht is door de vorige vrijwilligers.

En dit ben ik met Alberto, een echte knuffelbeer!

In het filmpje zie je eerst wat jongetjes spelen met een band en daarna zie je Sally het spelletje ´een damespaard, een damespaard, een damespaard gaat zo´doen. Ze kende geen amerikaanse versie dus probeerde ze de nederlandse. Lief he!

Inmiddels ben ik in Arequipa en vannacht gaan we met de bus naar Nazca. Bij Nazca heb je van die geheimzinnige enorm grote figuren die in het zand zijn getekend. Een soort graancirkels.... We wilden eigenlijk naar Noord Chili maar er zijn problemen bij de grens, dus daar kunnen we nu niet heen. Ons plan op dit moment is Arequipa-Nazca-Eilanden bij Palagas-Huaraz (prachtig andesgebergte)-Iquitos (de amazone). Daarna gaat Bregje naar huis en ga ik op zoek naar een reispartner voor Ecuador. Een vriendin van mij is toevallig in Ecuador in die periode, dus ik hoop haar daar iig op te gaan zoeken. De 18e moet ik weer in Lima zijn, want dan vlieg ik weer terug naar huis! Heel raar om daar over na te denken, maar aan de andere kant heb ik ook al weer heel veel zin om iedereen weer te zien!

Cancelled...

Vandaag zouden we gaan parapenten!!! Met Bregje en Myrte had ik een parapentvlucht geboekt in de buurt van Chincero, een dorp in the sacred valley. We gingen er met een taxi heen en er werd ons uitgelegd wat de bedoeling was en daarna was het wachten op de wind. Bregje zou als eerste vertrekken dus die werd in een tuigje gehezen met een noodparachute op haar rug. Er werden stokjes met lintjes wc-papier neergezet om te kunnen zien waar de wind vandaan kwam. Na ongeveer 2,5 uur wachten op de wind zijn we naar chincero teruggereden om daar te lunchen en in de middag terug te komen. Onze gids Leo verwachtte meer wind in de middag. Na een vieze soep zijn we terug naar boven gereden met het busje. Het begon halverwege te regenen en de bomen gingen redelijk goed heen en weer... Er was inderdaad wind gekomen. Bovenop de berg bleven we even wachten in het busje totdat het zou stoppen met regenen. Na een half uurtje stopte het inderdaad met regenen en ging het hagelen en onweren.... Er stonden nog peruanen van de organisatie buiten onder de klep van de achterbak...de rest van het busje was volgepropt met parapents en mensen. Om half 4 besloten we dan toch maar terug naar Cusco te rijden, want dit ging niet meer lukken. De weg naar de top van de berg was echter geen verharde weg (wat verwacht je ook anders in Peru). Drie peruanen moesten de bus duwen en de wegslippende modder belandde op hun broek. Al slippend, glijdend en hobbelend bereikten we uiteindelijk wel de verharde weg, godzijdank....

Dat was me wel weer een avontuurtje...maar niet het avontuur waar we naar uit hadden gekeken deze week. Misschien kunnen Bregje en ik een tweede poging wagen in Arequipa volgende week.

Omdat ik deze week ook weer veel gefeest heb, nog maar wat party foto´s gevonden op de site van een vriend van me (www.enriqueberrocal.tk)



Ik, Enrique, Ernesto en Annette in Indigo, onze woensdagavondbar waar alle vrijwilligers en studenten spaans wekelijks naar toe komen.




Ik en Enrique





Partypeople in Mythology, met de klok mee na mij: Enrique, Paula, Lenneke, Ernesto, Sebastiaan en Bregje


Jamil en Sally

Lenneke, Paula, Bregje en ik dansen op de bar in Mythology. Waarom? Geen flauw idee, heeft vast iets te maken met de goeie Cuba Libre´s

Ik en Gerke bij Gerke en Annette thuis toen we daar pannekoeken hadden gebakken.

Dat was ´m weer! Allemaal bedankt voor de leuke reacties op mn vorige berichtjes!!!

Een relaxed weekendje

Dit was eens een lekker weekendje gewoon in Cusco, zonder uren in de bus, zonder volgepropte dagrugzak, zonder muggenspray en zonder honderden foto´s. Maar ik heb me ook in Cusco weer prima vermaakt dit weekend. Vrijdagavond ben ik uit eten geweest met Gerke en Annette in een klein restaurantje met goedkoop en lekker eten. Daarna gingen we naar de opening van The Muse. The Muse is een cafe wat eerst naast onze school zat, maar nu is verhuisd naar een groter pand. Het is een heel kleurrijk lounge cafe met lekkere smoothies en cocktails. We waren met ongeveer 15 studenten van onze school, dus dat was erg gezellig. Zaterdag zijn we naar het Oktoberfest geweest... Ja ja, de cusqueñanen besloten dit jaar dat ze een echt Oktoberfest gingen vieren om het biermerk van Cusco, Cusqueña, te promoten. Er waren echte duitse muzikanten die de hele avond Duitse liedjes zongen, speelden en jodelden.

Er was ook braadworst, sauerkraut en kartoffelnsalad. Zelfs de entreekaartjes waren in het Duits. Het was er echter super koud, dus na twee uurtjes hadden ik en wat andere niet-Duitsers het wel weer gezien daar en namen we een taxi naar Mythology, onze favoriete discotheek. Daar was het heerlijk warm en zijn we heerlijk uit ons dak gegaan. Zelfs gedanst op de bar...

Zondag ben ik met twee duitse, twee nederlandse en een peruaan naar een voetbalwedstrijd geweest hier in Cusco. Het stadion zat niet zo vol als we verwacht hadden, maar er was wel een grote drumband die veel lawaai produceerde. Verder waren de toeschouwers een stuk minder uitbundig dan in Nederland. Wij klapten ongeveer het langst wanneer er gescoord werd. Eindstand 4-1 voor Cusco.

De supporters van the sport boys (de spelers in het roze) waren echt met weinig...

Verder heb ik gister wat foto´s gemaakt van mijn buurtje en mijn appartement. Het oranje/bruin met witte appartement, met het papiertje op de deur, op de derde foto is van mij, dus nu weten jullie waar ik woon ;)

Lago Titicaca

Zo, dat was me weer een avontuurlijk weekendje! Donderdag vroegen twee vriendinnen of ik en Sebastiaan mee wilden naar Puno met de bus. Puno is een peruaans stadje aan het Titicacameer. Zaterdag om 12 uur vertrok onze bus voor een rit van 7,5 uur naar Puno, 15 soles, 3.50 euro. Daar aangekomen zijn we eerst lekker wat gaan eten in een restaurantje uit de Lonely Planet en daarna zijn we met de taxi naar ons hostel gegaan. In ons hostel konden we een eilandentour boeken, dus we konden de volgende ochtend meteen het meer op met de boot. Op de boot was het redelijk fris, maar heerlijk zonnig! We waren achteraf ook allemaal verbrand...
Met een groep van ongeveer 20 man vaarden we naar de drijvende eilanden. Deze eilanden zijn van riet gemaakt en er leven families in huizen van riet. De eilanden waren erg touristisch maar wel interessant om te bezoeken! We kregen daar uitleg over het leven van deze mensen en de gids vertelde onder andere dat de eilanden eerst veel verder van Puno vandaan lagen, maar dat ze de eilanden voor de toeristen verplaatst hebben, zodat het in plaats van 2 uur varen nog maar 20 minuten varen is!

Na ons bezoek aan deze eilanden vaarden we naar Isla Armantani, een echt eiland. Op dit eiland kreeg ieder tweetal een gezin waarbij we gingen lunchen, avondeten en slapen. De meeste gezinnen spraken alleen Quechua (de taal van de inlanders), maar konden wel een paar woordjes Spaans. Ik ging met Sebastiaan naar het huis van Norma. Het huis was klein, met een kleine keuken zonder elektriciteit. De wc was in een klein hokje in de tuin. Sebas en ik mochten helpen met het schillen van de aardappels, waarna we lekker konden eten daar. Het gezin at op de grond, maar wij hadden een tafel met een bankje. Na het eten was er een voetbalwedstrijd met onze tourgroep tegen de eilanders. Lake Titicaca ligt op 3800 meter, dus een beetje rennen is daar een stuk uitputtender dan thuis. Mijn taak was dan ook het schieten van mooie actiefotos ;)

Na de wedstrijd (met Sebas als topscoorder) gingen we de top van het eiland beklimmen om daar de zonsondergang te zien.

Daarna aten we weer bij ons gastgezin en we werden daar aangekleed in typische klederdracht van het eiland! Er was namelijk een dansfeest waar iedereen met zijn gastmoeder naartoe ging. Na twee uurtjes volksdansen hadden we het daar ook echt wel gezien en konden we lekker gaan slapen. De volgende ochtend gingen we naar een tweede eiland waar we ook de top gingen beklimmen en een lekkere lunch hadden met uitzicht over het meer.

Aan het eind van de middag konden we met onze 15 sol bus weer terug naar Cusco.