I´m Jane, are you Tarzan?

Jaaa ik ben in Iquitos, we hebben de spannende trip overleefd!

Eerst zijn we van Trujilo naar Tarapoto gegaan met de bus. Dat deel was niet zo spannend want we hadden onszelf de luxe toebedeeld van een VIP plaats in de bus, met heerlijke zachte stoelen en een stewardess. Eenmaal in Tarapoto aangekomen, moesten we vervoer regelen naar Yurimaguas, waarvandaan de boten vertrekken.

We werden door een taxichauffeur in een tuktuk naar een bedrijf gebracht die ons met luxe stationwagons naar Yurimaguas zou rijden. Ook weer goed geregeld. We moesten onzelf nog wel een paar uur vermaken in Tarapoto voordat de auto zou vertrekken, dus namen we maar weer een tuktuk naar één van de watervallen in de buurt.

Helaas waren we onze bikini vergeten want er waren een heleboel peruanen een verfrissende duik aan het nemen in het poeltje onder de waterval.

De autotocht was toch wel wat spannender dan verwacht, want we reden over een enorm slingerende bergweg en de chauffeur hield van hard rijden, bumperkleven en inhalen in bochten...

´s Avonds kwamen we aan in Yurimaguas en werden we naar ons hotel gebracht wat tot onze verrassing een zwembad had :D och och wat hebben we het toch zwaar als backpackers...

De volgende ochtend zijn we naar de haven gelopen om een boot te zoeken die ons naar Iquitos zou brengen. Eerst liepen we langs kleine haventjes tussen rieten huisjes waar mensen bananen en andere levensmiddelen aan het laden en lossen waren op kleine bootjes. Erg gaaf om te zien.

Aan het eind van het straatje vonden we de grote haven met een enorme boot, waar we meteen een kijkje op mochten nemen. We kregen een hangmat te huur en een plaatsje op het bovenste, meest veilige dek. De boot zou de volgende dag om 12 uur vertrekken en dan moesten we er om 10 uur zijn. De volgende dag bleek echter dat de boot een dagje later vertrok. We mochten echter wel al die nacht overnachten op de boot in een hangmat. In totaal was het twee dagen varen en er was goed eten op de boot en veel schaduw en een schattig, maar erg brutaal jongetje die de hele tijd met ons wou spelen en kletsen. Hij vond vooral Bregje erg interessant, maar Bregje was juist heel erg verdiept in haar veelste dikke boek ;)

Vandaag hebben een jungle lodge geboekt voor 5 dagen. De lodge is 140 km van Iquitos vandaan en we gaan daar elke dag dagtripjes doen om dieren en mooie bloemen te zien. Ik heb vandaag ook vluchttickets geboekt van Iquitos naar Lima, Lima naar Cusco en Cusco naar Lima. Ja ja, ik ga nog lekker twee weekjes partyen in Cusco voor ik naar het koude Holland terugkom.

Inmiddels alweer zo veel meegemaakt, bijna teveel om op te schrijven. Maar ik zal toch een poging wagen. Vanuit Cusco zijn Bregje en ik eerst naar Arequipa vertrokken. Arequipa is na Lima de grootste stad van Peru en is een stuk moderner dan Cusco. Ook is het een stuk minder toeristisch, wat ervoor zorgt dat we een stuk meer werden nagekeken met onze blonde haren. Op de eerste dag hebben we een klooster bezocht en een museum. Het klooster was ontzettend mooi, vooral vanwege de prachtige kleuren.

Ik zou daar best een tijdje non kunnen zijn. Er is namelijk ook een prachtig restaurantje met een tuin die me deed denken aan de tuin van mijn oma Overvliet, vooral door de geuren van de bloemen.

´s Middags zijn we naar het museum met het ijsprinsesje geweest. Heel indrukwekkend! Juanita is een meisje van ongeveer 12 jaar dat 500 jaar geleden hoog op een berg geofferd werd aan de goden. Ze is daarna heel snel onder het ijs bedolven en in 1996 is zij gevonden door Johan Reinhard. Haar haar en huid is nog intact en haar kleren ook. Heel bijzonder om te zien!

De dag erna zijn we aan de Colca Canyon trek begonnen. Een driedaagse tocht door de diepste canyon van de wereld. Er leven ook condors in deze canyon, dus die hebben we veel gespot en op de foto gezet. Maar allemaal te ver weg om echt indruk te maken...

De tweede avond sliepen we in ´het paradijs´ waar een aantal lodges met zwembaden zijn. Prachtige plek!

Dit was onze groep: Daniel en Stella uit Denemarken, Rosalinde en Bregje uit Nederland, Melanie uit de US en Victor, onze gids.

Na de colca canyon zijn we naar Nazca gegaan om de geheimzinnige nazcalijnen te bekijken. (google maar) Gewoon vanuit een uitzichttoren want we vonden een vliegtuigje te duur.

Dezelfde ochtend nog vertrokken naar Pisco, een klein dorpje aan de kust. De hele kust van Peru is woestijnachtig en het is heel bijzonder om te zien dat er daar buiten de dorpen mensen leven met eigenlijk helemaal niets. Alleen een huisje van riet, een fiets en een hond...

Pisco zelf is niet zo bijzonder omdat het vorig jaar getroffen is door een aardbeving, waardoor het hele dorp er uitziet alsof het de oorlog overleeft heeft. We zijn die avond nog uitgeweest met twee Peruanen in een hele grote, niet in verhouding staande tot het dorpje, discotheek.

De volgende ochtend hebben we de eilanden tour gedaan bij Palagras. De Islas Ballestas worden ook wel de poor-man´s Galapagos genoemd omdat je hier voor weinig geld ook zeeleeuwen, pinguins en pelikanen kan zien. Was heel mooi!

´s Nachts zijn we met de bus naar Lima gereden om Femke weer te zien, die we hadden leren kennen in Cusco en die nu in Lima in het ziekenhuis werkte. We sliepen in een heel leuk hostel in Miraflores, de hippe wijk van Lima. We hebben daar een beetje geshopt en taart gegeten met uitzicht over de zee...heel vervelend.

Na twee dagen zijn we met zn drieen naar Huaraz vertrokken. Huaraz is een stad in de Andes. Het bergmassief heet hier Corderilla Blanca omdat er zoveel witte toppen zijn, ontzettend mooie gletsjers! Hier hebben we eerst een dagtripje gemaakt naar een ruine uit de tijd voor de Inca´s. En de dag erna zijn we begonnen aan de 4daagse Santa Cruz trek. Dit is een bekende wandeltocht door de Corderilla Blanca, ontzettend gaaf en indrukwekkend! De eerste dag moesten we omhoog lopen van 3600 meter naar 3800 meter om daar te overnachten. Dag twee was het zwaarst want toen moesten we van 3800 meter naar 4750 meter klimmen en vanaf daar weer afdalen naar 4200 meter. Op 4750 meter voel je echt heel erg de hoogte. Je raakt heel snel buiten adem en voelt je een beetje duizelig. De derde en vierde dag waren wat makkelijker omdat het vooral afdalen was. Onze groep bestond uit Bregje, Femke, Grant (een Schot), Chris (een Amerikaan), Anna (een Noorse), onze gids Erik, 2 ezels en 2 muilezels, een ezeldrijver en zijn zoontje. De ezeldrijver zette elke keer onze tenten op voordat wij aankwamen en zorgde samen met zijn zoon en met Erik voor het avondeten. ´s Nachts was het onwijs koud in de tenten, we sliepen in onze kleren in hele goede slaapzakken, maar helaas op hele dunne slechte matjes...rugpijn...

Ik schrijf een andere keer misschien nog wel verder...nu geen tijd meer.

Adios!

Remar

Inmiddels in Arequipa en al heel wat foto´s geschoten hier, maar ik wil jullie toch eerst wat laten zien van ´mijn´ kindjes in Remar, de plek waar ik 4 weken vrijwilligerswerk gedaan heb. Er woonden daar ongeveer 25 kinderen met 2 tienermoeders. De meeste kinderen gaan ´s ochtends naar school en ´s middags zijn ze in het project en komen er leraressen om de kinderen te helpen met huiswerk maken. Paula, Sally en ik speelden met de kinderen die geen huiswerk hadden of die hun huiswerk af hadden. We kleurden kleurplaten, verfden, maakten knutselwerkjes en speelden spelletjes zoals jenga, domino en twister. We hadden die spelletjes zelf gekocht omdat er bijna niks is op het project.

Dit is Belen, het jongste meisje van het project. Ze is echt een schatje, maar kon nog niet praten en was nog niet zindelijk. Haar moeder is bijna de hele dag op school en kijkt ´s middags ook bijna niet naar haar om. De andere kinderen zorgen een beetje voor haar.

Dit is Naylus, een meisje met het syndroom van Down. Ze wordt veel gepest door de andere kinderen, maar is zelf ook geen schatje. Er wordt veel aan elkaars haar getrokken en er worden spullen van elkaar afgepakt. We moesten dan ook vaak zeggen: Deja (stop), No pelean (niet vechten), Compartan (samen delen), Jugen juntos (speel samen) en Sea amable (wees lief).

Hier zie je Fabiola en William, twee favorietjes. En ze spelen domino wat gekocht is door de vorige vrijwilligers.

En dit ben ik met Alberto, een echte knuffelbeer!

In het filmpje zie je eerst wat jongetjes spelen met een band en daarna zie je Sally het spelletje ´een damespaard, een damespaard, een damespaard gaat zo´doen. Ze kende geen amerikaanse versie dus probeerde ze de nederlandse. Lief he!

Inmiddels ben ik in Arequipa en vannacht gaan we met de bus naar Nazca. Bij Nazca heb je van die geheimzinnige enorm grote figuren die in het zand zijn getekend. Een soort graancirkels.... We wilden eigenlijk naar Noord Chili maar er zijn problemen bij de grens, dus daar kunnen we nu niet heen. Ons plan op dit moment is Arequipa-Nazca-Eilanden bij Palagas-Huaraz (prachtig andesgebergte)-Iquitos (de amazone). Daarna gaat Bregje naar huis en ga ik op zoek naar een reispartner voor Ecuador. Een vriendin van mij is toevallig in Ecuador in die periode, dus ik hoop haar daar iig op te gaan zoeken. De 18e moet ik weer in Lima zijn, want dan vlieg ik weer terug naar huis! Heel raar om daar over na te denken, maar aan de andere kant heb ik ook al weer heel veel zin om iedereen weer te zien!